چرا باید ریاضی بخوانم؟

«نخستین وظیفه ریاضیات ساختن و تحویل دادن چیزی به جامعه است كه امروز كمتر كسی خواستار آن است، یعنی «انسان»، انسانی كه بیندیشد، انسانی كه درست را از نادرست تشخیص دهد، انسانی كه شناخت و انتشار حقیقت را بر بسی چیزها از جمله یك تلویزیون برتری دهد، انسانی آزاد، نه آدم‌واره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای آهنی.» «روژه گودسانی»

بسیاری از ما در مقطعی از دوران دانش‌آموزی‌مان، بارها از خود و از معلمانمان پرسیده‌ایم: «چرا باید ریاضی بخوانیم؟ ریاضیات به چه كار می‌آید؟ ریاضی به چه درد ما می‌خورد؟» و سؤالاتی از این دست.

اما آیا همین بسیاری از ما، بارها و بارها با خود اندیشیده‌ است ریاضیات و دیگر علوم را چگونه در مسیر اهداف خودم به كار بگیرم؟ آیا آنچه ما گمان می‌كنیم به رشته تخصص ما مربوط نمی‌شود و از آن استفادة روشنی نمی‌كنیم واقعاً با ما بی‌ارتباط و برای ما بلااستفاده است؟

شاید صدها بار وقتی موجودی ما را می‌آزارد و یا از دیدنش چندشمان می‌شود، ناخود‌آگاه و بی اندیشه می‌گوییم:«من نمی‌دانم خدا برایچه این موجود را آفریده است؟ این موجود به چه درد ما می‌خورد؟» گفته‌ایم و ساده از كنارش گذشته‌ایم و هیچ نپرسیده‌ایم از خود و از دیگران كه بیشتر از ما می‌اندیشند نپرسیده‌ایم كه اگر تنها این موجود از چرخة زندگی خارج شود چه بر سر زندگی ما خواهد آمد؟

« و نخواهیم مگس از سر انگشت طبیعت بپرد.

و نخواهیم پلنگ از در خلقت برود بیرون.

و بدانیم اگر كرم نبود، زندگی چیزی كم داشت... »

 شاید اگر می‌دانستیم، اگر گاهی می‌پرسیدیم هرگز با بی‌لطفی كنارشان نمی‌زدیم و چیزی‌ را بیهوده نمی‌خواندیم.

باید گاهی قبول كنیم، شاید هنوز ما راز بكاربستن اغلب چیزها را نمی‌دانیم و چه خوب می‌شد اگر به خود می‌آموختیم از همه چیز برای نیل به اهدافمان بهره‌ای ببریم و البته این به میزان خلاقیت ما وابسته است. چراگاهی كه مشكلی برایمان سؤال می‌شود، گاهی كه خانه‌هایی خالی از جدول متقاطع یك روزنامه برایمان مهم می‌شود و جوابی نداریم، فردا، از بین درد و دلهای یك آشنا، یك غریبه و كاملاً بی‌ارتباط با سؤالهای ذهن ما جرقه‌ای برمی‌خیزد كه حاضریم همانجا چنان ارشمیدس كه از گرمابه همراه بزرگترین پاسخ علم بیرون دوید فریاد بزنیم: «یافتم، یافتم».برای شما پیش نیامده‌است؟